Από την Εισαγωγή του Ν. Χριστοδουλάκη: «Σε γενικές γραμμές και παρά τις επιμέρους οπτικές κάθε ερευνητή, οι εισηγήσεις καταδεικνύουν ότι η Δικτατορία όχι μόνο δεν κατάφερε να επιτελέσει το «θαύμα» το οποίο διαφήμιζε με τον προπαγανδιστικό της μηχανισμό, αλλά –απεναντίας– κληρονόμησε μια οικονομία στο χείλος της ύφεσης και του υπερπληθωρισμού, με οξυμένες ανισότητες, χωρίς σύγχρονες υποδομές, χωρίς βιομηχανική πολιτική και με μία προβληματική χρηματοπιστωτική επέκταση σε φιλικές της επιχειρήσεις που κατέρρευσαν σωρηδόν λίγα χρόνια μετά. Το μόνο που (δυστυχώς) έμεινε όρθιο ήταν μία στρεβλή οικοδομική μεγέθυνση που έγινε χωρίς κανένα πολεοδομικό σχεδιασμό και προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στο περιβάλλον – φυσικό, αστικό και τουριστικό. Ταυτόχρονα, η Δικτατορία είχε αποκόψει την χώρα από την πορεία της ευρωπαϊκής ένταξης και την είχε προσδέσει στις οικονομικές επιλογές των ΗΠΑ και μάλιστα σε μια περίοδο που αυτές κλυδωνιζόταν από την πετρελαϊκή κρίση και την αστάθεια του δολαρίου μετά το 1971. Στέρησε έτσι την χώρα από μία δεκαετία στήριξης και συμμετοχής της ελληνικής οικονομίας στους θεσμούς συνεργασίας, ανάπτυξης και οικοδόμησης του κοινωνικού κράτους που κυριαρχούσαν τότε στην Δυτική Ευρώπη, στην κορύφωση της λεγόμενης «χρυσής τριακονταετίας» μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν η Ελλάδα «μπήκε» επιτέλους στην Ευρωπαϊκή οικογένεια το 1981, η οικονομία της έπρεπε να προσαρμοστεί πλέον με μεγάλες δυσκολίες, καθώς οι περισσότερες χώρες είχαν βυθιστεί και αυτές στον στασιμοπληθωρισμό, οι βιομηχανίες τους δεν ήταν πια ανταγωνιστικές και η κοινωνική τους πολιτική υφίστατο μεγάλες περικοπές».

«Die Zeitenwende, η αλλαγή εποχής στα γερμανικά, είναι ο όρος που χρησιμοποίησε ο καγκελάριος Σολτς στις 27 Φεβρουαρίου 2022, για να δηλώσει τον τερματισμό της οικονομικής και πολιτικής συνεργασίας με την Ρωσία και την έναρξη μιας περιόδου εντατικών εξοπλισμών για τη χώρα του. Τον επέλεξα ως τίτλο του βιβλίου, για τους ίδιους λόγους για τους οποίους χρησιμοποιείται ευρύτατα διεθνώς στη δημόσια συζήτηση για τις προκλήσεις της σημερινής εποχής. Αυτή η αλλαγή εποχής δεν υπήρξε όμως μια απότομη καμπή στον ιστορικό χρόνο, που την έφερε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, αλλά το αποτέλεσμα διεργασιών −ιδεολογικών, πολιτικών, οικονομικών− που είχαν ξεκινήσει αρκετές δεκαετίες πριν. Οι ευρωπαίοι πολίτες στέκονται με δέος μπροστά στη νέα εποχή, ανήσυχοι για το τι αυτή τους επιφυλάσσει, το ίδιο όπως ο «Πεζοπόρος μπροστά στη θάλασσα της ομίχλης», στον πίνακα του Κάσπαρ Ντάβιντ Φρήντριχ που κοσμεί το εξώφυλλο του βιβλίου. Ο σημερινός θεατής του πίνακα έχει λόγους να ανησυχεί για το τι θα προβάλει από τη σημερινή καταχνιά που καλύπτει τον κόσμο, όπως εκείνος του 1817 αντιμετώπιζε με αβεβαιότητα και απογοήτευση την παλινόρθωση των μικρών ηγεμονιών στην Γερμανία μετά το τέλος των ναπολεοντείων πολέμων». Χ.Χ.   Περιεχόμενα Εισαγωγή Η εισβολή της πολιτικής Ο τρώσας και ιάσεται Διαπραγμάτευση, συνθηκολόγηση και Realpolitik Αλλαγή εποχής Πρώτες δημοσιεύσεις

«Ο Vincent Gouzi γνωρίζει καλά την Ελλάδα. Το ανά χείρας βιβλίο έχει προκύψει από μια αντίφαση που διαπίστωσε από νωρίς, περπατώντας στους δρόμους και στα μονοπάτια της χώρας, στις πόλεις και την ύπαιθρό της: την αντίφαση ανάμεσα σε όσα είχε ακούσει, στη Γαλλία και στην Ελλάδα, για το χαμηλό επίπεδο βιομηχανικής ανάπτυξης στη χώρα αυτή και σε όσα έβλεπε ο ίδιος. Προϊόν μακρόχρονης έρευνας, το βιβλίο αυτό, που βασίζεται στη διδακτορική του διατριβή, εξετάζει την εξέλιξη της ελληνικής βιομηχανίας στη μεταπολεμική εποχή, εστιάζοντας κυρίως στην περίοδο της πρόσφατης κρίσης, μια ανεξερεύνητη ακόμα περιοχή. Η μελέτη βασίζεται καταρχάς στη σχολαστική επεξεργασία των στατιστικών δεδομένων. Από αυτήν αναδεικνύονται με ακρίβεια οι βασικές τάσεις και τα χρονικά σημεία ανατροπής τους, καθώς και οι ομοιότητες ή οι διαφορές με αυτά που συνέβαιναν στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες». (Από το προλογικό σημείωμα της Χριστίνας Αγριαντώνη)