Τον Ιούνιο του 2022 η Εταιρεία Μελέτης Νέου Ελληνισμού οργάνωσε το δεύτερό της συνέδριο για την Επανάσταση του 1821 με τίτλο «Η Ελληνική Επανάσταση: νέες προσεγγίσεις». Στον απόηχο της επετείου της διακοσιετηρίδας, η θεματική του συνεδρίου ήταν ευρεία, με γενικούς άξονες την κοινωνία, τους θεσμούς, τη δημόσια οικονομία, την πολιτική, τις αντιστάσεις στην Επανάσταση, τις σύγχρονες του γεγονότος προσλήψεις (από τους Οθωμανούς, τους Φιλέλληνες ή τους ενάντιους στην Επανάσταση), αλλά και τις μεταγενέστερες ιστοριογραφικές αναγνώσεις της. Η συγκομιδή από τις ανακοινώσεις του συνεδρίου περιλαμβάνεται στον τόμο των πρακτικών· πρόκειται για μελέτες για την υποδοχή της επανάστασης στα νησιά του Αιγαίου, την κατανόηση των αλλαγών στον οικισμένο χώρο, τη διαμόρφωση νέων αισθητικών αξιών, τη δράση προσώπων, όπως του Σπ. Τρικούπη, του E. Blaquiere ή των πελοποννήσιων προεστών Κανακάρη, Περρούκα και Χαραλάμπη, τη διαμόρφωση πολιτικών στο πλαίσιο του κοινού της Αθήνας, τις διαπραγματεύσεις για την παράδοση της Ακρόπολης, τις προεπαναστατικές δημοσιονομικές πραγματικότητες στην Ύδρα, την κίνηση και τις ισοτιμίες των νομισμάτων, τις προσαρμογές της δημοσιονομικής γεωγραφίας στην Πελοπόννησο και τη λειτουργία οικονομικών μηχανισμών στην Κρήτη. Ακόμη, αναδεικνύονται όψεις του επαναστατικού φαινομένου με βάση μη ελληνικές πηγές: ο φιλελληνικός λόγος σε φυλλάδια, ο λόγος του Μέττερνιχ στα χειρόγραφα σημειώματά του, η οθωμανική πρόσληψη της μάχης των Αθηνών, αλλά και η συσχέτιση του γενιτσαρικού ζητήματος με την Επανάσταση. Τέλος, αναδεικνύονται μεταγενέστερες προσλήψεις πτυχών της Επανάστασης: η πρόσληψη του κινήματος του Μπαλή, ο ρόλος του Γιάννη Βλαχογιάννη, η διδασκαλία του ’21 στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και η ανάγνωση της Επανάστασης από τη ρουμανική ιστοριογραφία.

Offrant une perspective originale sur un sujet méconnu, cet ouvrage explore les procédures d’expertise et les acteurs qui les animent entre les xvie et xixe siècles. En mettant en dialogue les résultats d’un projet de recherche collectif centré sur la construction parisienne au xviiie siècle avec des études de cas provenant de divers domaines et périodes, cet ouvrage enrichit notre compréhension des pratiques d’expertises. Le projet collectif Pratiques des savoirs entre jugement et innovation. Experts, expertises du bâtiment, Paris 1690-1790 a permis de constituer deux corpus significatifs : un échantillon de plus de 5 000 procès-verbaux, analysés à travers les prismes du droit, de la technique et de l’économie, ainsi qu’un corpus d’informations sur 242 experts, à finalité prosopographique. Les cas d’étude sont organisés autour de trois axes principaux. Le premier examine le statut de l’expert, révélant une diversité de modèles basés sur la compétence et la renommée, et positionnant ces figures au sein de élites. Le deuxième axe aborde les enjeux de l’expertise, en soulignant non seulement ses implications professionnelles et commerciales, mais aussi ses dimensions politiques souvent inattendues. Enfin, le dernier axe interroge l’autorité de l’expertise, en mettant en lumière ses singularités concurrentielles, les conflits de compétence et les affrontements discursifs qui soulignent sa fonction probatoire.