Σε αυτό το βιβλίο μία υδραίικη φρεγάτα συγκροτεί ένα ιδιαίτερο πεδίο μελέτης και αποδεικνύει πώς μερικά ταπεινά κατάστιχα μπορούν να φωτίσουν την οικονομική ζωή της Ελληνικής Επανάστασης. Η μακρόχρονη ιστορία της Ύδρας έχει τροφοδοτήσει μια μεγάλη θεματική που περιλαμβάνει τις ναυτικές κοινωνίες του Αιγαίου, τους εμποροκαπετάνιους και τους τρόπους συγκρότησης κεφαλαίου στις θαλάσσιες μεταφορές από τον 18ο αιώνα. Η μονάδα μελέτης εδώ είναι το ιστιοφόρο Τιμολέων με καπετάνιο τον Λάζαρο Πινότση. Η λεπτομερής ανάλυση δύο καταστίχων μας επιτρέπει την αναγωγή από το ειδικό στο γενικό σε ένα χώρο της ελληνικής ιστορίας ελάχιστα μελετημένο έως σήμερα. Στο διάστημα 1821-1828 περίπου 800 άτομα πλήρωμα συνέδεσαν κατά καιρούς την τύχη τους με τον Τιμολέοντα, αυτό το μεσαίου μεγέθους ιστιοφόρο, που καταγράφει για την ίδια περίοδο έξοδα περίπου της τάξης 250.000 γροσίων, ως κόστος συμμετοχής σε όλες τις εκστρατείες κατά τον θαλάσσιο Αγώνα.

Ο 17ος αιώνας θεωρείται εποχή γενικής κρίσης για τον ευρασιατικό χώρο. Αρκετοί πίστευαν τότε ότι ζούσαν τις έσχατες στιγμές της ανθρωπότητας και ανέμεναν το τέλος του κόσμου. Δημιούργημα του κλίματος αυτού υπήρξε και το μεσσιανικό κίνημα ενός εβραίου μυστικιστή από τη Σμύρνη, του Σαμπατάι Τσεβί, το οποίο συγκλόνισε, όχι μόνο τις εβραϊκές κοινότητες, αλλά επίσης και πιστούς των άλλων θρησκειών της Βίβλου, χριστιανούς και μουσουλμάνους. Στο βιβλίο αυτό εξετάζεται κυρίως η πρόσληψη του εν λόγω εβραϊκού κινήματος από τους ορθόδοξους χριστιανούς και ιδιαίτερα αναλύονται οι σύνθετες ιδεολογικές αναζητήσεις του Παναγιώτη Νικουσίου, του πρώτου χριστιανού μεγάλου διερμηνέα της Υψηλής Πύλης, με αφορμή το ενδιαφέρον του για το σαμπαταϊστικό κίνημα. Οι αναζητήσεις του Έλληνα λογίου ήταν επίσης διαποτισμένες από τις εσχατολογικές ιδέες της εποχής του και περιστρέφονταν γύρω από έναν βασικό άξονα, εκείνον της ανάγνωσης του παρόντος για την πρόγνωση του μέλλοντος της οθωμανικής αυτοκρατορίας και της χριστιανοσύνης. Α΄ έκδοση: Αθήνα 2011 Β΄ έκδοση: Αθήνα 2020

Αξιοποιώντας μαρτυρίες από τον θρησκευτικό και τον ιατρικό λόγο, καθώς και αναπαραστάσεις ταξιδιωτικών κειμένων και εθνογραφικού υλικού, το βιβλίο αυτό διερευνά όψεις της οικογένειας και της σεξουαλικότητας από τον 17ο έως τις αρχές του 19ου αιώνα. Στην περίοδο αυτή, αλλά και για πολλές δεκαετίες ακόμα, οι οικογενειακές σχέσεις και νοοτροπίες εξακολουθούν να υπακούουν στις προνεωτερικές πολιτισμικές διάρκειες της λαϊκής κουλτούρας και θρησκευτικότητας. Παράλληλα, η νεωτεριστική οπτική, η οποία κάνει την εμφάνισή της ιδίως στα ελληνικά έντυπα που εκδίδονται στην Ευρώπη λίγο πριν από την επίσημη ίδρυση του ελληνικού κράτους, μορφοποιεί ένα νεωτερικό ύφος στις ερωτικές σχέσεις και στο οικογενειακό κέλυφος. Αποτυπώνονται έτσι και προοικονομούνται ορισμένες από τις όψεις του επιστημονικού (δημογραφικού και ιατρικού), ηθικοπλαστικού και ταυτόχρονα πειθαρχικού και περιοριστικού πλαισίου της ελληνικής αστικής οικογένειας στον προχωρημένο 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα.

Many growth analysts have argued that more equal patterns of landownership and the supremacy of industry over agriculture were associated with the rise of mass public education systems during the late eighteenth and early nineteenth centuries. The theoretical framework of this argument relies mainly on the so-called capital- skill complementarity hypothesis that agricultural land and industrial capital are characterized by different levels of complementarity with human skills. Thus, landowning elites were often reluctant to pro- mote and support public education, while rising capitalists were much more in favour of a better-educated workforce and promoted major educational reforms. This paper seeks to provide some of the first empirical evidence of a significant positive relationship between more equitable distribution of landholdings and the development of literacy in late nineteenth-century Greece, using data from the Censuses of 1870 and 1879. Our estimates largely confirm previous findings of a positive and significant linkage between people’s access to land and literacy rates.